De Uitwatering van de Oude Rijn bij Katwijk is de laatste tijd een favoriete plek geworden voor zeehonden. Op sommige dagen zijn er maar liefst zes rustende gewone zeehonden te vinden. Vooral in de periode rond de jaarwisseling is het druk op de strandjes in de Uitwatering, waar de zeehonden zich neervlijen. Hoewel sommige van deze dieren ziek kunnen zijn, zijn de meesten gelukkig in goede gezondheid.
Maar waarom kiezen de zeehonden juist deze plek in Katwijk? Het antwoord ligt in de spuisluis van de Uitwatering. Wanneer deze geopend is, ervaren de zeehonden de stroming en het andere water, wat hen kennelijk interesseert. Dit leidt hen naar de strandjes in de Uitwatering, waar ze even kunnen uitrusten.
Hoewel zeehonden voornamelijk in de Waddenzee voorkomen, zijn ze nu ook steeds vaker te vinden in de Katwijkse Uitwatering. Langs de Zeeuwse en Hollandse kust kun je ze aantreffen bij zeegaten, havens (zoals bij IJmuiden en Scheveningen), op zandplaten bij Voorne en Goeree, en rond Neeltje Jans. Het lijkt erop dat de strandjes in Katwijkse Uitwatering een mooie tussenstop zijn voor deze nieuwsgierige en rustzoekende zeezoogdieren. Zie ook YouTube video op Zwitserw View: Zeehonden Katwijk aan Zee
‘Seagull’ van Bad Company is een aangrijpend nummer dat de
essentie van vrijheid en ontsnapping weergeeft. Deze poëtische song schetst een levendig beeld van een
zeemeeuw die vrij rondvliegt, onbelast door de zorgen van de wereld. De man die
de zeemeeuw observeert, vraagt zich af of hij iets weet wat hij niet weet –
misschien wel het geheim van ware bevrijding. De herhaling van ‘nooit vragen
waarom’ benadrukt het zorgeloze bestaan van de vogel. Uiteindelijk vliegt de
meeuw weg en laat de man met zijn verdriet achter. Het is een prachtige
reflectie op de vluchtige aard van vrijheid en het verlangen naar ontsnapping.
De Oude Kerk, ook wel bekend als de Witte Kerk, is een
iconisch bouwwerk in Katwijk aan Zee. De kerk, oorspronkelijk gewijd aan Sint
Andreas, werd kort na 1461 gebouwd, toen Katwijk aan Zee een zelfstandige
parochie werd. Het was een kruiskerk met een driebeukig schip. Gedurende de
eeuwen heeft de kerk vele ups en downs gekend. Zo werd het in 1571 geplunderd
door de Watergeuzen en later, tijdens het beleg van Leiden, gedeeltelijk
vernield. Na de reformatie werd de kerk herbouwd en uitgebreid. De spitse toren
werd in 1836 door een storm verwoest en vervangen door een achtkantige koepel.
In 1887 werd de Nieuwe Kerk in gebruik genomen, en de Oude Kerk werd verkocht
aan een rederij in Katwijk, die het als rederijschuur gebruikte. Gelukkig werd het
gebouw later weer teruggekocht en herbouwd op vrijwel de oudste grondslagen.
De naam “Witte Kerk” verwijst naar het wit geschilderde
exterieur van de kerk. Dit kenmerkende uiterlijk maakt het tot een herkenbaar
symbool in Katwijk aan Zee. De toren van de Oude Kerk heeft een een koepelvormig dak. Dit geeft de kerk een uniek silhouet. De kerk
bevindt zich langs de kustlijn, dicht bij het strand. De zee en het zand zijn
altijd in de nabijheid, wat bijdraagt aan de sfeer en betekenis van dit
historische gebouw. De Oude Kerk is niet alleen in architectonisch opzicht bijzonder,
maar ook een officieel monument. Het symboliseert de religieuze geschiedenis
van Katwijk en trekt nog steeds op zondagen honderden mensen voor de
verkondiging van het evangelie. Het is een plek waar geloof, geschiedenis en
gemeenschap samenkomen.
Coepelduynen en Berkheide, twee parels van de Nederlandse
kust, verweven met de zilte lucht en het ruisen van de branding. Laat je
meenemen op een poëtische reis door deze natuurgebieden.
Coepelduynen: Een smalle strook kustduinen tussen Katwijk en
Noordwijk. Hier, waar het zand fluistert en de wind zijn geheimen deelt,
ontvouwt zich een landschap van betovering. De duinen, reliëfrijk en grillig,
dragen de geschiedenis van eeuwen. Kalkrijke jonge duinen, hun ruggen gebogen
als oude schildpadden, omarmen de zee. Coepelduynen, een oase van rust en
biodiversiteit, waar de zonnestralen dansen met de helmgraspluimen.
Berkheide:
Een bijzonder duingebied bij Katwijk en Wassenaar, deel van het Nationaal Park Hollandse Duinen. Hier
strekken de duingraslanden zich uit als een gouden zee. Er bloeien orchideeën, parnassia en andere juwelen van de natuur. Natte
duinvalleien, als verborgen schatten, herbergen de rugstreeppad en fluisteren
verhalen van overleving. Berkheide, waar de wind de zorgen wegdraagt en de zon
de harten verwarmt.
Het is bijzonder hoe de natuur reageert op de overvloedige regenval van de laatste tijd. Het meertje dat is ontstaan in de duinen ten westen van de Soefi Tempel in Katwijk is daarvan een prachtig voorbeeld. De Soefi Tempel, ook bekend als Universal Murad Hassil, is een unieke plek en de enige tempel van het Universeel Soefisme ter wereld.
Zeeschuim, ook wel strandschuim genoemd, is een fascinerend
natuurverschijnsel dat voorkomt in kustgebieden. Het schuim ontstaat wanneer
opgelost organisch materiaal in de zee door wind en golven wordt omgewoeld.
Zeewater bevat verschillende stoffen, waaronder zouten, eiwitten, vetten, dode
algen, wasmiddelen en andere verontreinigende stoffen. Wanneer de zee in
beroering is, vormen zich kleine belletjes op het wateroppervlak, waardoor
zeeschuim ontstaat. Een veel voorkomende bron van dik zeeschuim is algenbloei. Wanneer grote algenbloei voor de kust afsterft, spoelen
aanzienlijke hoeveelheden rottend algenmateriaal aan op de kust, wat bijdraagt
aan de schuimvorming.
Het meeste zeeschuim is niet schadelijk voor de mens en
duidt vaak op een productief ecosysteem van de zee. In sommige gevallen kan
zeeschuim nadelige gevolgen hebben voor dieren in het wild. Wetenschappers die
de afsterving van zeevogels bestudeerden, ontdekten bijvoorbeeld dat schuim van
rottende bloei van algen de waterdichtheid van de veren had verwijderd,
waardoor het voor vogels moeilijker werd om te vliegen. Dit leidde bij veel
vogels tot fatale onderkoeling.
Op 11 mei 2020 werd in Scheveningen duidelijk hoe gevaarlijk
zeeschuim kan zijn. Vijf surfers werden meegevoerd door een krachtige stroming
en belandden onder een dikke, verstikkende laag schuim die zich had opgehoopt
in de branding van de zee. Helaas was dit fataal voor hen. Het metershoge
zeeschuim ontstond hoogstwaarschijnlijk door een zeldzame combinatie van
overvloedige algenresten en een ongewoon harde noordoostenwind voor die tijd
van het jaar. Een tragische gebeurtenis die de risico’s van zeeschuim
benadrukt.
Zeeschuim is een natuurlijk spektakel. Wanneer
u van het strand geniet, verwonder u dan over het schuim, maar wees u bewust van de
mogelijke risico’s die aan zeeschuim verbonden zijn!
Bittenburg, een naam doordrenkt met zilte lucht, verankerd in de geschiedenis van Katwijk. Op de buitensluis, waar zee en land elkaar omarmen, prijkt sinds 19 mei 2010 een tijd tartend kunstwerk. Beeldhouwer Nicolas Dings vereeuwigde zijn visie in brons.
Dit tafelplateau, een oeroude kaart van verloren tijden, draagt diepe inkepingen van het Romeinse grensfort Brittenburg. Hier staan de soldaten van keizer Caligula (Kalla) opgesteld, hun blik gericht op de eindeloze horizon van de Noordzee. Ze zijn geen gewone krijgers; nee, ze zijn de hoeders van een mythe, de bewakers van een verloren rijk.
De tekst op de tafelrand fluistert verhalen van oude zeegoden en vermetele ambities: “Kalla’s toren, hier geboren, zocht Neptunus’ toorn. De hele zee zou hij bezitten en vechten om het Huis te Britten.” Een eeuwenoud conflict tussen mens en water, tussen verlangen en de ontembare krachten van de zee.
Daar staat het kunstwerk Brittenburg, een tijdloze wachter aan de rand van de wereld. Het brons glanst in de zon, terwijl de Oude Rijn zich met een laatste zucht in de Noordzee stort. Een herinnering aan vergane glorie, aan de dagen toen de golven nog de muren van het fort beukten en de soldaten hun leven gaven voor een droom.
Het strand van Katwijk aan Zee ligt bezaaid met duizenden
zeesterren. Op sommige plekken liggen de zeesterren in dikke lagen langs
de waterlijn. Volgens een artikel van de NOS zijn de zeedieren waarschijnlijk
door een harde aanlandige wind aangespoeld. Dit is niet uitzonderlijk, want
zeesterren komen wel vaker in groepen langs de kust voor. Als de wind langere
tijd vanuit een bepaalde richting komt en het heel hard waait, heb je dat ze
aanspoelen. Door storm en stromingen kan de zeebodem waarop ze liggen worden
losgewoeld, en vervolgens spoelen de zeesterren aan op de kustlijn.
Zeesterren
kunnen zich als ze bijvoorbeeld op een schelpdierbank of op rotsen liggen wel
een beetje vasthechten, maar ze kunnen niet tegen “grof geweld”. Als de
zeesterren eenmaal zijn aangespoeld, gaan ze dood. Wel zijn ze dan nog nuttig
voor vogels, die de sterren opeten. Hoewel er nu duizenden op het strand
liggen, loopt de zeester geen gevaar op uitsterven: in de Noordzee leven nog
miljoenen zeesterren.